I am intending to present a lecture by J.Krishnsmurthy about The Problems of Human Relationship in this blog.This video lecture held on 21/02/2010 at Vasantha Vishar,Adyar.Though I feel I cannot bring out the exact ideas proposed and argued by JK,I shall try to do this as precisely as possible.
This lecture actually happened in California during 1983 in an University.JK comes and sit under a tree on a breezy morning(what a place and time for a lecture?)From the first minute,he ascertains that this lecture is not a propoganda/neither "for" nor "against" any relegious,philosophical,social,political ideologies/and more importantly the speaker in no way tries to convince the listener towards any conclusions.He means this lecture is a journey together.And he says this is a far journey and so it has to be started near.ie.,from within us(how contradictory words forms a subtle meaning?).And he also wants the listener to carry easier things to travel far.
Journey
He starts analyzing the world we live in.The humans live in this world full of war,problems,povertry,sufferings etc...Every human in this world lives in a state of fear.He is not happy.And JK argues this from the point of unbound humanity.Humaity exists with limitations in the names of patriotism,relegion,social & political identity.He argues for a humanity without any geogrophical,relegious,social boundaries.If these limitations and ideologies of different relegion,political systems relly does exists,he argues,why the humanity still suffers?He argues that no relegion or its ideologies are really sacred.Whether it be Gita,Quaran,Bible...Neither the political philosophies.Everything has failed..Socialism,Communism,Marxism,Democracy etc....So,the first point he implies....An Unlimited/Unbound Humankind
From here he enters into the reasons for the sufferings and he argues the importance of Thought.He says,"A human is a bundle of memories".And he asks the listner to analyze this."Dont accept it,Dont deny it.Analyze it"he says.Then he differentiates thinker and thought.A thinker thinks and this thought is a product of memories which inturn are bundled because of knowledge(experience).So a disorderly thought is the problem for the humans(human relationships which is the cause of all the humanity's sufferings).So,the next point he implies....A disorderly thought.
Then the ways of ordering this thought.He argues since these thought are the results of memories,we,humans create images/assumptions with everyone we relate based on our previous experiences(knowledge) with them(How important memories are?).So the memories with my sister/brother/friend helps me to carry my relationship's pleasures and pains with them.This he argues as limitations(As an unending circle it goes to the place of start).
Then he asks..."What is the actual fact of relationship?Can there be a relationship without limitations(without "me" and "you".without a knowledge of "self")?
Now...Can we argue on this?
Please analyze and argue.....
Monday, February 22, 2010
Monday, February 8, 2010
மரம் விற்பவள்
விற்பவள்
நேற்றுப் பெருமழை பெய்தது
அமைதியான இருள் வெளியில்
காற்றைக் கிழித்து கத்தும் நாய்கள்
என் மரணத்தின் வருகையை மொழிகின்றன
இருள் தின்ற வெளிச்சத்தில்
நிதானமற்று ஓடுகின்ற
கரப்பான் பூச்சி போல
என் மனம் பதறி ஓடுகிறது
மரணத்தை நோக்கி
நனைந்து நிற்கும் மரமும்
அழுகிறது எனக்காக
இலையின் வழியில் நீர் சொட்டி
என்னோடு பிறந்தது
என்னோடு வளர்ந்தது
என்னோடு வாழ்ந்தது
என்னோடு தேய்ந்தது
இந்த மரம்
யாரும் வரவில்லை
என்னிடமும் மரததிடமும்
பூக்கள் பூக்கும் வரை
பிறகு வந்தன
சில மனிதர்களும்
பல விலங்குகளும்
தேடுதல் முடித்து தொலைந்தன
தேடியவர்களின்
அடையாளங்களை சுமக்கிறோம்
பெயர்களை மரமும்
பல் நக கீறல்களை நானும்
நாளடைவில் நாற்றமடிதோம்
மூத்திர நாற்றம் மரத்துக்கு
எச்சில் நாற்றம் எனக்கு
மௌன மொழியில் கலந்தோம்
நானும் மரமும்
நான் புணர்ந்தேன் மரத்தை
மரம் புணர்ந்தது என்னை
புணர்வின் சுக வழியை
மரத்திடம் மட்டும் உணர்ந்தேன்
போகிறேன் தோழனே
உயிரற்று இறக்கிறேன்
வாங்குபவன்
நேற்றும் பெருமழை பெய்தது
விலைமகள் இறந்தால்
அவள் வீட்டு மரமும்
பெருங்காற்றில் வீழ்ந்து போனது
அதைக் கொண்டு எரித்தனர்
அவள் பிணத்தை
நேற்றுப் பெருமழை பெய்தது
அமைதியான இருள் வெளியில்
காற்றைக் கிழித்து கத்தும் நாய்கள்
என் மரணத்தின் வருகையை மொழிகின்றன
இருள் தின்ற வெளிச்சத்தில்
நிதானமற்று ஓடுகின்ற
கரப்பான் பூச்சி போல
என் மனம் பதறி ஓடுகிறது
மரணத்தை நோக்கி
நனைந்து நிற்கும் மரமும்
அழுகிறது எனக்காக
இலையின் வழியில் நீர் சொட்டி
என்னோடு பிறந்தது
என்னோடு வளர்ந்தது
என்னோடு வாழ்ந்தது
என்னோடு தேய்ந்தது
இந்த மரம்
யாரும் வரவில்லை
என்னிடமும் மரததிடமும்
பூக்கள் பூக்கும் வரை
பிறகு வந்தன
சில மனிதர்களும்
பல விலங்குகளும்
தேடுதல் முடித்து தொலைந்தன
தேடியவர்களின்
அடையாளங்களை சுமக்கிறோம்
பெயர்களை மரமும்
பல் நக கீறல்களை நானும்
நாளடைவில் நாற்றமடிதோம்
மூத்திர நாற்றம் மரத்துக்கு
எச்சில் நாற்றம் எனக்கு
மௌன மொழியில் கலந்தோம்
நானும் மரமும்
நான் புணர்ந்தேன் மரத்தை
மரம் புணர்ந்தது என்னை
புணர்வின் சுக வழியை
மரத்திடம் மட்டும் உணர்ந்தேன்
போகிறேன் தோழனே
உயிரற்று இறக்கிறேன்
வாங்குபவன்
நேற்றும் பெருமழை பெய்தது
விலைமகள் இறந்தால்
அவள் வீட்டு மரமும்
பெருங்காற்றில் வீழ்ந்து போனது
அதைக் கொண்டு எரித்தனர்
அவள் பிணத்தை
Subscribe to:
Posts (Atom)